Annemiek vervulde haar jeugddroom. “Ik wilde vroeger altijd in de zorg werken. Via verschillende werkgevers ben ik bij De Boerderij terechtgekomen, waar ik zorg verleen aan bewoners met een verstandelijke beperking en dementie.”
“Het werk met deze mensen heeft mij altijd al aangetrokken. Toen ik studeerde heb ik in verschillende zorgomgevingen stagegelopen: in het ziekenhuis, gehandicaptenzorg en in een verpleeghuis. Uiteindelijk ben ik in de gehandicaptenzorg gebleven. Het werk en de mensen kregen een plekje in mijn hart en dat is altijd zo gebleven.
Werken op De Boerderij is soms wel een uitdaging, omdat je niet altijd precies weet waar de frustraties van de bewoners vandaan komen. Hoort het bij de dementie of hoort het bij de verstandelijke beperking? Dat moeten we uitzoeken. Daarom hebben we veel contact met familie en naasten. Wij weten niet hoe de bewoners voor de dementie waren. We zeggen wel eens dat het jammer is dat je bewoners pas leert kennen op het moment dat ze al dementie hebben. Ik vind het mooi dat we samen met familie erachter kunnen komen wat ze vroeger leuk vonden.
Wat ik ook zo mooi aan dit werk vind, is dat wij voor ze mogen zorgen in dit laatste stukje van hun leven. Als ze dementie krijgen, raken ze de grip kwijt op wat ze allemaal konden. Wij bieden ze wat houvast en laten ze zijn wie ze zijn. Ook al heb je dementie en een verstandelijke beperking, je mag er gewoon zijn.
We kijken altijd wat de bewoners zelf nog kunnen. Wij bieden ze vervolgens een helpende hand bij de dingen die ze niet meer kunnen. Ik vind het belangrijk dat ze weten dat ze nog steeds van waarde zijn, ook al kunnen ze zelf misschien niet zo heel veel meer. Zo zorgen wij voor dementievriendelijke zorg.”
