Je hebt twee soorten mensen, rekkelijken en preciezen, ik behoor tot die laatste categorie en ben nu al maanden verstoken van ‘normaal’ menselijk contact. Begroeten doe ik met de handen op de rug en een schouderklopje geef ik alleen figuurlijk. Ik laat ook niemand meer letterlijk op mijn schouder uithuilen en iemand omarmen is er ook al niet bij. Wederkerig moet ik zelf die handelingen ook ontberen. Best ongezellig en verwijderend eigenlijk. Ik mis het en ik kan me zo voorstellen dat de meeste mensen daar precies zo instaan.
We hebben recent afgesproken, dat in De Haven alle medewerkers, vrijwilligers en bezoekers mondkapjes gaan dragen in de openbare ruimtes. Ook daar wordt ik niet blij van! Soms herken ik iemand niet door dat mondkapje! Moet je nagaan wat dat betekent voor onze bewoners! Ik weet echter wel waarvoor we het allemaal doen: het is om de kwetsbaren in deze maatschappij te beschermen. Die kwetsbare mensen die kom je overal tegen maar toch ook wel heel specifiek in De Haven. Hen wil ik beschermen tegen het virus omdat het voor deze groep grote gevolgen kan hebben.
Neemt niet weg dat ik behoefte heb aan normaal menselijk gedrag in het geven en het ontvangen. Een knuffel, een schouderklopje of een arm om me heen! Sterker nog, misschien mis ik nog wel het meest om iemand normaal te begroeten met een welgemeende handdruk. Voorlopig is dit dus het nieuwe normaal en moet en wil ik daarmee leven. Ik zou iedereen dan ook willen oproepen om vol te houden. Blijf volharden om het virus te beheersen. Er komen vast betere tijden en als die zijn aangebroken dan beloof ik iedereen, die dat wil, een knuffel te geven.
Martin Elbertsen
Manager zorg